بسم الله الرحمن الرحیم
بعد از پرسه زدن های مخفی ، بعد از غم خوردن ها و اذیت شدن های طولانی ، بعد از ندیده ها و دیده ها و همه ی احساسات ، حالا مسافر شدن به سرزمینی که خونه ی خون خداست ، مهمون شدن بر میزبانی که تنهاست ، میزبانی که غریباً غریبا ست . این مسافرتی که با ترس و غم و بهشت آفرین همراهه . آره میزبانی که غریباً غریبا ست ...
" کمتر کسی دلش به غمت شــور می زند - در کـوفـه اندک اند شبـیه حـبیـب هــا "
بمیرم برات آقــــا جــــــــــــــــان
حضرت رسول الله میفرمایند : ان الحسین مصباح الهدی و السفینة النجاة | همانا امام حسین علیه السلام روشنی راه و سفینه نجات است
ایشالا اگه خدا خواست با خاطرات کربلا بر میگردم به این بلاگ . یا حق !
