بسم الله الرحمن الرحیم
بهار اومد و با تمام اون رفتار های دلنشین و قشنگش ، اومد و باز هم دل ها رو با خودش زندگی بخشید . اما همه می دونیم هر اومدنی یک رفتن بدنبال داره . میشه نری ؟ میشه بمونی ؟ میشه همیشه باشی ؟
و جوابی که شنیدنش انقدر زجرت میده که تصمیم می گیری تا همیشه بهاری بمونی با اینکه محکوم به پاییزی . تصمیم می گیری وقتی همه به پای پاییز افتادن ، اما تو سرت بالا باشه و بهار رو فریاد بزنی . من میگم اگه باز هم سقوط کنی ازت به عنوان یک بهاری تا ابد یاد میشه ، نه یک ضعیف پاییزی و معمولی ... من میگم ارزش داره ... آره ...
